Pijn schrijft niet lekker. Pijn hindert me bij het schrijven, als kramp in de holte van mijn handen en in de kootjes van mijn vingers. En pijn is geen goed onderwerp om over te schrijven. Dat alles in mijn onderstel, van stuitje tot voetzool, als ik uit bed stap zo strak aangespannen staat dat ik […]
Pas op de plaats
Het is alsof de duvel met me speelt. Vorige maand kochten we een nieuw huis. Wat kleiner en minder bewerkelijk; dat werd zachtjesaan tijd. En een week terug bespraken we praktisch en opportunistisch hoe die woning zich aan mij moest aanpassen. Drempelloos, rolstoelvriendelijk, levensloopbestendig – woorden uit een zorgfolder of verzekeringspolis, taal ‘voor later’. Ineens […]
De mooiste dood zie je niet aankomen
Mijn vader stierf om tien voor acht. Hij lag op een kamer voor vier en had tegen een andere man gezegd dat het Acht Uur Journaal al begonnen was – wat niet klopte. Het was oudejaarsavond 1985. Mijn vader wist niet meer hoe laat het was en ging toen zomaar dood.
De legendarische gluurder Gay Talese
Nadat Gay Talese in april het bizarre verhaal publiceerde over een moteluitbater in Colorado die het seksleven van zijn gasten bespiedde, werd niet die gluurder maar Talese zelf betrapt with his pants down, met zijn broek op zijn enkels dus. De voyeur had gelogen. Had feiten verzonnen. En Talese, de 84-jarige patroonheilige van de literaire non-fictie, […]
‘Vader had dit echt niet zo gewild’
Ik ben halverwege de vijftig en langzaam, stap voor stap als het ware, word ik invalide. Ze zeggen dat dat tien jaar duurt met parkinson. Ik zit precies op de helft en tel mijn zegeningen. Ik slaap op rare uren. Vergeet namen en nummers. En kwade dromen zie ik aan voor de wanen die misschien nog […]
We wilden debat, debat kregen we
Drie ‘activistische jonge moslims’ spiegelen zich aan Malcolm X om net als ‘witte Nederlanders’ te kunnen zeggen wat ze willen. Abou Hafs, een prediker, blogger Nourdeen Wildeman en cabaretier Salaheddine Benchikhi claimen gelijke rechten en doen dat in NRC intelligent, welbespraakt én onverzoenlijk. „Wij zijn er, wen er maar aan.”
Ik ben beter dan ik was
Met B. stond ik bovenaan het trapje met de glanzende aluminium treden naar het buitenterras van Boven Jan. Met drie andere collega’s hadden we gegeten en gelachen en een beetje geroddeld – en vooral ook gedronken. Het was zo’n avond met B., een avond met veel bier. Hij ging mij voor. Onderaan de trap stonden […]
Ja de zee
Na een week gaat je dagritme op de branding lijken. Geen golf slaat precies zo om als de vorige, maar de verschillen zijn verwaarloosbaar. Ze doen er niet toe. Soms verloopt een dag wat waaieriger, vaker valt de wind weg en gebeurt er niets van betekenis.
Dan komt dokter
Al vier jaar lang vraagt Thijs zich af wanneer hij nou eens dood zal gaan. Hij blijft daar meestal opgewekt onder. Thijs is een zachtmoedige man van bijna tachtig aan wie je niet ziet dat hij alzheimer heeft. Dat merk je pas als hij voor de derde keer vertelt dat hij niet ‘in een tehuis […]
De verpletterende paradox
De paradox is verpletterend, schreef ik in een stuk voor de Volkskrant, toen ik me probeerde voor te stellen hoe dementie begint en eindigt. Ik vroeg mij af of ik dan liever dood ga, ‘huppakee, weg’ zoals dat nu even moet heten, of mij gewillig door S. tot het bittere eind laat verzorgen.