Blanken heeft altijd getobd met een gebrekkig geheugen. Toch maken juist de autobiografische elementen mede door zijn kunstige en beeldende schrijfstijl de gevolgen van zijn ziekte zo goed invoelbaar.
Een goed en krachtig boek, dat inzicht verschaft in de lijdensweg van de veelal in zichzelf gekeerde en geïsoleerde parkinson-patiënten. Het maakt mij niet blij,maar mijn mededogen is toegenomen. Lieven Vanhoute, recensie.
Het gesprek met Henk Blanken [1959] maakte zo veel indruk dat me zelfs bijstaat waar ik was, toen ik de podcast beluisterde met de Kunststof-uitzending waarin hij langskwam; in het najaar van 2014
Henk Blanken leidt de lezer door zijn geschiedenis, beeldend, associatief, in adembenemende scènes.